فری دیسکاشن: چالش همیشگی اساتید و معظل عدم تعامل زبان آموزان

خاموشی و سکوت معنادار زبان آموزان در جلسات فری دیسکاشن که با هدف ایجاد فرصتی طلایی برای تبادل نظرات و ارتقای مهارت های گفتاری  برنامه ریزی می شوند، می تواند یکی از چالش ها و دغدغه های اساتید باشد. در این مقاله، سعی بر آن داریم که به بررسی ریشه های این معضل بپردازیم و راهکارهایی برای افزایش تعامل و مشارکت زبان آموزان ارائه دهیم؛ بلکه بتوانیم این سکوت را بشکنیم و صدای هر زبان آموز را به گوش برسانیم.

چرا این اتفاق می افتد؟

ترس از اشتباه؟ ترس از قضاوت؟ عدم توانایی در ابراز نظرات در زبان مقصد؟ نداشتن ایده در خصوص موضوع مورد بحث؟ دلیل آن، هرآنچه که باشد قابل حل است؛ فقط باید در این قدم مصمم بود و دست از تلاش برنداشت.

اگر زبان آموزان شما به این دلیل در بحث ها مشارکت ندارند که از اشتباه کردن و مورد تمسخر سایرین قرار گرفتن هراس دارند،  شاید هنوز محیط امن و حمایتگرانه و فضایی دوستانه ایجاد نکرده اید. به علاوه، باید به خاطر بسپارید که کلاس زبان فقط یک کلاس زبان ساده نیست؛ بلکه در کنار آموزش زبان، بایستی روی سایر مهارت هایی از قبیل اعتماد به نفس و عزت نفس زبان آموزان نیز کار کنید تا بتوانید شیرینی موفقیت را بچشید. حتی در این راستا، نیاز است گهگاهی به اشتباهات خود در دوره زبان آموزی اشاره کنید تا این اطمینان خاطر را در زبان آموزان ایجاد کنید که حتی شما هم روزی در موقعیت فعلی زبان آموزان خود بوده اید و اشتباه کردن امری اجتناب ناپذیر در پروسه آموزش زبان است. چراکه این زبان، زبان مادری ما نیست چه بسا زبان مادری ما هم عاری از اشتباه نیست. بارها اتفاق افتاده که تپق بزنید، معادل مناسبی برای مفهومی که در ذهنتان نقش بسته پیدا نکنید و غیره.

 اما اگر دلیل عدم مشارکت زبان آموزان، نداشتن تسلط و توانایی لازم برای تبادل نظرات باشد، شاید موضوع مناسبی در سطح آنان انتخاب نشده است و انتظار به جایی ندارید. دقت داشته باشید که همیشه از موضوعات دسته بندی شده در سطح زبان آموزان استفاده کنید و سعی کنید موضوعی را در نظر بگیرید که جزو علایق آنان بوده باشد و در این زمینه حرفی برای گفتن داشته باشند.

در نهایت، هدف شما این باشد که که زبان آموزان نه تنها زبان را یاد بگیرند، بلکه بتوانند آن را به کار بگیرند تا این یادگیری موثرتر و لذت بخش تر باشد.